ΠΑΡΙΣΙ, 1971

Jim MorrisonΟ Jim, κάτω από την πίεση του τύπου, του απαιτητικού κοινού και πολύ περισσότερο της έλλειψης έμπνευσης, αποδρά στο μαγευτικό Παρίσι, με τη φίλη του Πάμελα Κούρσον. Η ίδια, όταν επικοινωνούσε με Αμερική, περιέγραφε τη συμβίωση τους ως την ιδανικότερη δυνατή. Στα μάτια της, ο Jim είχε αδυνατίσει και είχε σταματήσει το ποτό. Αυτός όμως συνέχιζε να πίνει, ίσως και πιο πολύ.Οι περιπλανήσεις του στο Λούβρο ή στη συνοικία Ile St. Louis, συχνά κατέληγαν σε κάποιο μπιστρό, για μερικά ποτήρια παραπάνω. 

Την ίδια περίοδο, ο τελευταίος τους δίσκος, LA Woman, έκανε θραύση στα αμερικάνικα charts, με τους Doors να τελείωνουν τη σχέση τους με την δισκογραφική τους εταιρία, Elektra. O Jim, χωρίς να ξέρει αυτές τις εξελίξεις, επικοινώνησε με τον Μπιλ Σίντονς, λέγοντας του ότι του ξαναερχόταν μουσική στο μυαλό, αλλά ήθελε να ξεκουραστεί λίγο. Ίσως αυτή του η κούραση, που τον οδήγησε μακριά από όσα αντιπροσώπευε, να είναι και η αιτία της τελικής του πτώσης.

Ο Ιούλιος μπήκε, με έναν εκπληκτικής έντασης καύσωνα. Ο Jim μεθούσε ολοένα και περισσότερο, και κάθε ποτήρι συνόδευε η εσωτερική υπόσχεση ότι θα απεξαρτητοποιηθεί και θα αφοσιωθεί στο γράψιμο. Προσπαθούσε μάταια να εκφράσει τη μελαγχολία του με στίχους και όχι με κατάθλιψη και καταχρήσεις. Πίεζε τον εαυτό του να καταγράψει τα αισθήματα του και αυτό τον οδήγησε σε ένα λαβύρινθο ανολοκλήρωτων σκέψεων και βιαστικών προσπαθειών. Την Παρασκευή, 2 Ιούλη, δείπνησε σε ένα υπαίθριο καφέ με την Πάμελα και τον φίλο του Άλαν Ρονέ, και μετά έφυγε μόνος του για να πάει να δει ένα έργο που του είχε προτείνει ο Άλαν. 

Ο Jim γύρω στο 1970 ...Από το σημείο αυτό ξεκινά η μυστηριώδης τελευταία νύχτα του Jim, λεπτομέρειες τις οποίας μόνο ο ίδιος γνωρίζει. Για πολύ καιρό, η επίσημη εκδοχή, δηλαδή η ιστορία της Πάμελα, ήταν ότι ο Jim γύρισε στο σπίτι, όπου και έπεσε για ύπνο μαζί της. Ο Jim γύρω στις τρεις είχε κάνει εμετό με αίμα. Δεν ήταν η πρώτη φορά που του συνέβαινε αυτό. Στις πέντε, η Πάμελα ξύπνησε και δεν τον βρήκε δίπλα της. Πήγε στο μπάνιο, όπου και τον βρήκε νεκρό, ξαπλωμένο στη μπανιέρα, με τα χέρια ακουμπισμένα στα πορσελάνινα πλευρά. Το σενάριο αυτό «μπάζει» από παντού. Οι Γαλλικές αρχές δεν έχουν περασμένο στα αρχεία τους το θάνατο του Jim, ο γιατρός που κάλεσε η Πάμελα δεν έκανε νεκροψία, το φέρετρο είχε σφραγιστεί πριν φτάσει στο Παρίσι ο Μπιλ Σίντονς, σαν εκπρόσωπος των Doors. Η επίσημη ανακοίνωση για το θάνατο του ανέφερε ότι πέθανε από «φυσικά αίτια». Όλα αυτά έχουν συντελέσαν σε μια εξάρση μυθοπλασίας από τους φανατικούς και όχι μόνο. Σήμερα, περίπου 30 χρόνια μετά, τα ακριβή αίτια του θανάτου του είναι ακόμα άγνωστα, αλλά υπάρχουν και πολλοί που πιστεύουν ότι ο Jim είναι ακόμα ζωντανός. 

Η διαθήκη του ΤζιμΈνα πρόσφατο βιβλίο ("Wild Child"), γραμμένο από την Linda Ashcroft, δίνει μια άλλη διάσταση στο θάνατο του Jim. Η Linda τον γνώρισε ενώ ήταν ακόμα ανήλικη, και η σχέση τους έφτασε σε τέτοιο σημείο ώστε να της προτείνει να παντρευτούν, κάτι που τελικά απέτρεψαν οι γονείς της. O Jim έγραψε γι’ αυτήν το τραγούδι Wild Child. Ο τελευταίος στίχος remember when we were on Africa? αναφέρεται στα νοητικά ταξίδια τους στο Μαρόκο, όπου είχε γεννηθεί η Linda. Aναφέρει λοιπόν στο τέλος του βιβλίου της ότι όταν η Πάμελα επέστρεψε από το Παρίσι, συναντήθηκαν και της εκμυστηρεύτηκε τα πραγματικά γεγονότα. Το σενάριο αυτό λέει ότι όταν ο Jim γύρισε στο σπίτι, η Πάμελα ετοιμαζόταν να κάνει ηρωίνη. Ξέροντας ότι ο Jim θα εκνευριστεί μαζί της, είπε ψέμματα ότι η λευκή σκόνη ήταν κοκαϊνη. O Jim τότε, έχοντας αρκετή εμπειρία με την κοκαίνη μα μηδαμινή με την ηρωίνη, έκανε χρήση της σκόνης της Παμελα. Οι φριχτοί πόνοι στο στήθος δεν άργησαν να τον ρίξουν γονατιστό στο πάτωμα και σε λίγα μόνο λεπτά να φέρουν το θάνατο. Η Πάμελα παραδέχεται ότι πλήρωσε το γιατρό για να μην κάνει νεκροψία, καθότι αν μαθευόταν η ιστορία αυτή θα θεωρούταν φόνος εξ αμελείας. Η ίδια πέθανε δυο χρόνια μετά, από ηρωίνη. 

  Μέχρι και σήμερα, η ζωή, το έργο και ο θάνατος του, προσεγγίζουν και εμπνέουν τους νέους. Η επανάσταση, η υπερβολή και ο έρωτας, δοσμένα με τον λυρισμό του Jim και πλαισιωμένα με την ψυχεδελική μουσική των Doors, θρέφουν το μύθο του, 30 χρόνια μετά τον θάνατο του (ή την εξαφάνιση του, για μερικούς ).

 

 

 Copyright 2001 Roadhouse.gr - All rights reserved