Σεπτέμβρης 1985. Βοστόνη. Berklee College of Music. Ο John Petrucci (σπουδαστής κιθάρας) και ο John Myung (σπουδαστής μπάσου) προσεγγίζουν τον ντράμερ Mike Portnoy αφού πρώτα παρακολουθούν τον τρόπο παιξίματος του στις αίθουσες πρακτικής. Οι τρείς τους ανακαλύπτουν ότι εκτός από το ότι είχαν μεγαλώσει στο Long Island, είχαν και μια κοινή αντίληψη για τη μουσική και ειδικά για το rock που μάλλον το περιφρονούσαν οι καθηγητές αλλά και πολλοί φοιτητές του Berklee.
 Αργότερα συναντούν τον Kevin Moore (σπουδαστή του Fredonia College). Ο Κevin έπαιζε τα πλήκτρα σε ένα λυκειακό γκρούπ που είχε φτιάξει μαζί με τους Petrucci και Μyung. Mε την προσθήκη του τραγουδιστή Chris Collins, η σύνθεση ολοκληρώνεται και δημιουργούνται οι Majesty. Tα μέλη των Majesty αποφασίζουν να διακόψουν τις μουσικές τους σπουδές και να αφοσιωθούν ολοκληρωτικά στο συγκρότημα. Συντηρούνται με διάφορες ευκαιριακές δουλειές και κάνοντας ιδαίτερα μαθήματα μουσικής.

Mάρτης 1986. Οι Μajesty ηχογραφούν το πρώτο τους, ομότιτλο demo.

Νοέμβρης 1986. O Collins εγκαταλείπει το γκρούπ, το οποίο πλέον αναγκαστικά στρέφεται στην ορχηστρική απόδοση κομματιών που αργότερα ηχογραφήθηκαν με φωνητικά (όπως το Afterlife, ή το Killing Hand)

1987. Tη θέση του τραγουδιστή αναλαμβάνει ο έμπειρος αλλά μάλλον ανεπαρκής (όπως αποδείχτηκε αργότερα) Charlie Dominici. Oι Μajesty υπογράφουν στη νεοσύστατη εταιρεία Mechanic Records. Λόγω της ύπαρξης ενός jazz group με το ίδιο όνομα, οι  Majesty πρέπει να μετονομαστούν . Τη λύση τη δίνει ο πατέρας του Mike Portnoy που παρατηρεί την ονομασία ενός κινηματογράφου στην California: Dream Theater.

1988. Ηχογραφούν, ως Dream Theater πλέον, το «When Dream and Day Unite», με παραγωγό τον Terry Tate. Aν και κάποιοι κριτικοί (όπως ο Derek Oliver που πρώτος διέγνωσε τις progressive καταβολές των Dream Theater, συνδέοντάς τους με τους Rush) εκτίμησαν το πρωτοποριακό στοιχείο στη μουσική τους, ο δίσκος δεν προωθήθηκε σωστά και έτσι λύθηκε το συμβόλαιο με την Mechanic, καθώς και η συνεργασία με τον Dominici που δεν περπατούσε άνετα σε progressive μονοπάτια. Η τελευταία συμμετοχή του Charlie Dominici ήταν μια εμφάνιση support στους Μarillion.

Mετά από πολλές μάταιες αναζητήσεις τραγουδιστή (σε μια από αυτές δοκιμάστηκε και ο John Arch των Fates Warning), απογοητέυσεις και ταλαιπωρίες, μια κασέτα που φτάνει από τον Καναδά έρχεται να δώσει νέα δυναμική και προοπτική στο συγκρότημα. Είναι η φωνή του Καναδού James LaBrie που τραγουδούσε τότε στους Winter Rose. 
 
 

1991-1992. Με τον James LaBrie στις δυνάμεις τους (η πρώτη του εμφάνιση ήταν σε μια συναυλία support στους Iron Maiden), υπογράφουν στην Αtco/EastWest, ηχογραφούν και κυκλοφορούν το «Ιmages and Words». Παραγωγός είναι ο David Prater. To άλμπουμ αυτό θεωρείται σταθμός για το progreesive κίνημα της σκληρής μουσικής αφού στην ουσία εισάγει το υβρίδιο του progressive heavy metal, πατώντας  στα θεμέλια του progressive παρελθόντος (Rush, Yes, Genesis, Marillion).  Ετοιμάζουν video για τα “Pull me Under” (ίσως το πιο γνωστό και δημοφιλές τους τραγούδι μέχρι και σήμερα), “Αnother Day” και “Take the Time”

Mνημειώδες το “Metropolis part 1: the Miracle and the Sleeper” (του οποίου τη συνέχεια αποτελεί το «Scenes from a Memory» του 1999.

1993. Mετά από μια περιοδεία σε Ιαπωνία (όπου το «Ιmages and Words» έγινε χρυσό) και Ευρώπη, ηχογραφούν ένα live album με τίτλο «Live at the Μarquee».

1994. Hχογραφούν το βαρύ, σκοτεινό και σε αρκετά σημεία δαιδαλώδες «Awake» με παραγωγούς τους John Purdell και Duane Baron.
 

22 Αυγούστου 1994. Ανακοινώνεται ότι ο κημπορντίστας Kevin Moore, βασικό, ιδρυτικό μέλος του group, αποχωρεί για να ασχοληθεί με την προσωπική, μουσική του καριέρα. (Αργότερα δημιούργησε το ατμοσφαιρικό project «Chroma Key» με το οποίο έχει ήδη ηχογραφήσει δύο άλμπουμ). Η αποχώρηση του Kevin Moore αποτελεί σίγουρα πλήγμα, αλλά οι Dream Theater είναι αποφασισμένοι να συνεχίσουν.

Κατά την αναζήτηση του αντικαταστάτη του Kevin Moore, οι Dream Theater τζαμάρουν (απόλυτα επιτυχώς) με τον Jordan Rudess από τους Dixie Dreggs και του προτείνουν συνεργασία. Ο Jordan όμως αρνείται λόγω των υποχρεώσεών του με τους Dregs. Τελικά ο (ελληνοαρμενικής καταγωγής) Derek Sherinian είναι αυτός που θα ενταχθεί στις τάξεις των Τheater για την περιοδεία προώθησης του αρκετά επιτυχημένου “Awake”. Μετά την περιοδεία, ο Sherinian «ανακηρύσσεται» πλήρες μέλος του συγκροτήματος.
 

1996. Με τον Derek Sherinian στα πλήκτρα, ηχογραφούν το ep «Α Change of Seasons» που περιλαμβάνει το 25 λεπτο, ομότιτλο κομμάτι, μια εμπνευσμένη περιπλάνηση σε μουσικά σταυροδρόμια πάνω στα οποία ισορροπούν οι σχεδόν αυτοβιογραφικοί στίχοι του Mike Portnoy. Το περιεχόμενο του cd συμπληρώνεται με κάποιες διασκευές αγαπημένων συγκροτημάτων, από μια εμφάνιση στο Ronnie Scott’s Jazz Club του Λονδίνου, όπου οι Dream Theater αυτοσχεδίασαν κιόλας, με μέλη των Yes και Marillion.

23 Σεπτεμβρίου, 1997. Κυκλοφορεί το «Falling to Infinity» με παραγωγό τον Κevin Shirley (γνωστό από τις παραγωγές του για τους Silvercair, Aerosmith, και πολύ πρόσφατα για τους Iron Maiden). To 75 λεπτο «Falling into Infinity» περιλαμβάνει αρκετά τραγούδια που ξεφεύγουν από το πολύπλοκο, υβριδιακό ύφος των Dream Theater και διεκδικούν ευρύτερη προβολή (όπως τα «Ηollow Years, Take Away my Pain»). Δε λείπουν βέβαια και τα προοδευτικά κομμάτια («New Millennium, Hell’s Kitchen, Lines in The Sand, A Trial of Tears»).

1998. Παγκόσμια περιοδεία και παραγωγικός οργασμός. Ξεχωρίζουμε το καταπληκτικό instrumental project: «Liquid Tension Experiment» (John Petrucci, Mike Portnoy, Tony Levin, Jordan Rudess).  H περιοδεία τους χωράει και κάποια shows με τους Deep Purple και τους ELP. Tον Ιούνη του 1998 δίνουν μια ανεπανάληπτη συναυλία στο Λυκαβηττό που θα μείνει αξέχαστη τόσο σε αυτούς που ήταν εκεί, όσο και σε αυτούς που λόγω εξετάσεων και λοιπών υποχρεώσεων δεν κατάφεραν να παρευρεθούν (ένας από αυτούς είμαι και εγώ). Τον ίδιο χρόνο κυκλοφορεί το διπλό live cd «Οnce in a Livetime», ηχογραφημένο στο Παρίσι.

Το 1999 οι Dream Theater εγκαινιάζουν μια νέα εποχή. Λύνουν τη συνεργασία τους με τον Derek Sherinian (o Derek έχει ήδη κυκλοφορήσει δύο άλμπουμ με το προσωπικό του σχήμα “Planet X”), υποδέχονται στις τάξεις τους τον ταλαντούχο και έμπειρο Jordan Rudess με τον οποίο είχαν συνεργαστεί ευκαιριακά στο παρελθόν (βλέπε Liquid Tension Experiment) και κυκλοφορούν (τον Οκτώβρη του 1999) το concept album “Scenes from a Memory”, ένα ταξίδι στο χρόνο, στη μνήμη, στη ζωή (η μάλλον στις ζωές), πλούσιο από μουσικά στιγμιότυπα (rock και metal ένταση, ηλεκτρακουστικές μελωδίες, το στοιχειό των Pink Floyd να πλανάται, progressive rock μνήμες, κινηματογραφική ατμόσφαιρα, μέχρι και ragtime πιάνο…)

Παρασκευή, 14 Ιουλίου, 2000. Oι Dream Theater ξανά στην Αθήνα για να παρουσιάσουν το δεύτερο μέρος του Metropolis (Μetropolis 2000 tour), με εικόνες και ήχους που πηγάζουν κατευθείαν από την αστείρευτη έμπνευση και δημιουργικότητά τους.
 

Υστερόγραφο: Οι Dream Theater είναι μια ασταμάτητη, «πολυγραφότατη» μουσική μηχανή. Κάθε μέλος του group έχει πλούσιο βιογραφικό (projects, video, clinics, συνεργασίες). Γι αυτό και θα επανέλθουμε ευκαιρίας δοθείσης στα μουσικά τους πεδία.