|
|
|
|
|
|
Είναι βέβαια προφανές ότι το Βρετανικό punk δεν θα υπήρχε αν δεν είχε προηγηθεί το Αμερικάνικο punk και κυρίως η σκηνή της Νέας Υόρκης και της Βοστόνης. Στο Roadhouse club λοιπόν αλώνισαν το κοινό ξεσηκώνοντας τους πάντες. Ακραίες καταστάσεις, ηλεκτρικές εκκενώσεις και Fun παρέλυσαν όλο τον κόσμο σε εκείνο το τρομερό live. Αξίζει να σημειωθεί ότι παρευρισκόμενοι ήταν και μερικοί από τους: Joe Strummer, Johnny Lydon, Captain Sensible και τα άλλα μέλη των Damned, Sid Vicious, μέλη από τους Adverts κ.λ.π. Last night a live changed my life ! Η επιστροφή μετά από ένα χρόνο στο Λονδίνο, όχι αυτή τη φορά στο Roadhouse, θα είναι καταλυτική καθώς θα ηχογραφηθεί το It’s Alive παραμονές Πρωτοχρονιάς του ’77. Καιρός όμως να μπουν στο Studio. 1976 με παραγωγό τον Graig Leon το ομώνυμο album χτυπάει τις πόρτες των δισκοπωλείων. Μισή ώρα όλο κ’ όλο, τα ακόρντα της κιθάρας απλά, οι βασικές νότες στο μπάσο, αλλά τι να πρωτοπεί κανείς. Θυμάμαι την πρώτη φορά που άκουσα το L.P. αυτό πριν αρκετά χρόνια. Το είχε φέρει ο φίλος μου ο Κώστας από την Αθήνα στις διακοπές του στην Ναύπακτο. Ασπρόμαυρο εξώφυλλο, βρώμικη παραγωγή, αλήτικο ντύσιμο και εμείς να περιμένουμε να φύγουν οι δικοί μας για να τσιτώσουμε λίγο πιο πάνω τον ενισχυτή παρέα με μερικές μπύρες, τα πρώτα τσιγάρα μας στα κλεφτά και μια αράδα δίσκους να περιμένουν στην σειρά τους (Stooges, Sonics, Fuzztones, Last Drive, Lyres). Μουρμουρίζαμε και ξαναμουρμουρίζαμε πάλι τα ίδια. “Havana Affair”, “Now I Wanna Suiff Some Glue”, “Judy Is A Punk”, “Beat On The Brat”, είχαμε κολλήσει αρκετά αλλά τι δίσκος και αυτός για ντεμπούτο! “Killer”, τέλειο. Μετά από λίγο καιρό και ακριβώς μετά από 9 μήνες το “Leave Home” είναι πραγματικότητα. Οι Ramones πάντα στο ίδιο πνεύμα μας προσκαλούν σε άλλο party προσφέροντας μας εγκεφαλικές εκρήξεις δύο λεπτών. “Glad To See You”, “Garbona Not Glue”, “Gimme Gimme Shock Treatment”, η διασκευή του “California Sun” των Rivieras προκαλεί, “You’re Gonna Kill That Girl”. Το party συνεχίζεται. Σε αυτό το χρονικά διάστημα ο Tommy θα αποχωρήσει από το συγκρότημα και την θέση του πίσω από τα drums παίρνει ο Marky (ex-Voidoids του Richard Hell). Ο Tommy θα προλάβει να ηχογραφήσει κάποια κομμάτια για το επόμενο L.P. που ήταν το “Rocket To Russia”. Μετά από τρία χρόνια θα επιστρέψει και μάλιστα θα κάνει και την παραγωγή στα album “Road To Ruin” και “Too Tough To Die”. Το “Rocket To Russia” συνεχίζει την πορεία του ξέφρενου Surf, Punk Rock, 1-2-3 στο Rockaway Beach. Σίγουρα όλοι οι Ramones θα ήταν δεινοί Surfers. Do you wanna dance? Και το κλασικό! “Cretin Hop”, καθώς και το γνωστό κομμάτι των Trashmen “Surfing Bird”. 1978 “Road to ruin” και όπως είπα παραπάνω κάνει την εμφάνισή του ο Marky. Εδώ το group παρουσιάζει κάτι πιο ώριμο μουσικά, αλλά το μυαλό και τα βλέμματα των Ramones είναι πάντα καρφωμένα στο παρελθόν. Η διασκευή στο “Needles & Pins” είναι ιδιαίτερα πετυχημένη, το αλητήριο “I Wanna Be Sedated” σε εκτροχιάζει. Το “Don’t Want You” και το “I Just Wanna Have Something To Do” επίσης ξεχωρίζουν μέσα από το L.P. Το συγκλονιστικό L.P. “It’s Alive” 1979 σκάει σαν βόμβα. 28 τραγούδια μέσα σε ένα ξέφρενο ρυθμό δεν αφήνουν περιθώρια αμφισβήτησης για τα live του συγκροτήματος. Προσωπικά το θεωρώ ένα από τα καλύτερα live albums στην ιστορία του Rock’n’Roll. Τέτοια ενέργεια και τσαμπουκάς μόνο το “Kick out the Jams” των θρυλικών MC 5, το συναγωνίζεται μια δεκαετία πριν. Ένας δίσκος πραγματικό απόκτημα, απαραίτητος για κάθε δισκοθήκη. It’s The End, The End Of The Seventies It’s The End, The End Of The Century. Μια καινούργια δεκαετία μπαίνει για τους Ramones, η συνεργασία τους με τον Phill Spector είναι ενδεικτική. Το End Of The Century στέκεται αρκετά καλά. Η παραγωγή είναι άψογη, η μουσική τους εμπλουτίζεται με περισσότερα στοιχεία, γενικά ένας καλός δίσκος. Η συνέχεια για τους Ramones είναι η κυκλοφορία δύο albums, των Pleasant Dreams και Subterranean Jungle. Δυστυχώς αυτά τα δύο L.P’S δεν με ενθουσίασαν και πάρα πολύ, με ένα ήχο πιο λουστραρισμένο, μια ελαφρά διάθεση μπορούν να χαρακτηριστούν ως μάλλον μέτρια albums με κάποιες καλές στιγμές. Μήπως μάλλον αιωρείται κάποια παρακμή ή κάποια ίχνη στασιμότητας; Θα δούμε στη συνέχεια τι θα προκύψει από όλα αυτά, άλλωστε δεν είναι και 1976. Είναι όντως υποκειμενικό και άδικο να παίρνουμε σαν οριακά τα πρώτα album των Ramones και να κάνουμε συγκρίσεις σαν και αυτές, αλλά…
Αξιοσημείωτο είναι ότι ο Dee Dee συνεργάστηκε και με τους θρυλικούς Chesterfield Kings στο L.P. “Don’t Open Till Doomsday”, καθώς και ότι έγινε γνωστός και σαν Dee Dee King, λόγω του ότι ήθελε να ακολουθήσει rap καριέρα! Κυκλοφόρησε ένα 12” Single με τίτλο “Funky man” και το 1988 το L.P. “Standing In The Spotlight” χωρίς βέβαια, όπως ήταν αναμενόμενο να έχει απήχηση και καθόλου επιτυχία! Η αγριότητα της ερμηνείας, η πεσιμιστικότητα και απαισιοδοξία των στίχων με προκαλεί στο να καταγράφω τους στίχους του τραγουδιού. I take some dope I fell so sick / It's a sick world, sick, sick, sick / Doomsday visions of Junkies and fags / artificial phonies, I hate it, I hate it / Death death death is the price I pay / It's a sick world what can I say / No such thing as an even break / it's stealing and cheating take , take, take / I wanna puke I cant sit still / Just took some dope and i feel ill / It's a sick world, sick, sick, sick / It's a hopeless life, I hate it, I hate it / It's a joke, it's a lie, it's a rip-off man / it's an outlaw life, we 're a renegade band / doomsday visions of commies and queers / artificial phonies, I hate it, I hate it. Μετά την κυκλοφορία του Dee Dee “Standing In The Spotlight” δεν ακούσαμε τίποτα άλλο γι’ αυτόν και τα ίχνη του θα χαθούν γι’ αρκετό καιρό. Κατά τα άλλα από το L.P. ξεχωρίζουν το αργόσυρτο και μελωδικό “Howling At The Moon” το surf instro “Durango 95”, το συμπαθητικό “Endless Vacation”. Πάντως περίμενα κάτι περισσότερο! Το 1986 οι Ramones επιστρέφουν με το Animal Boy. Εδώ συναντάμε το super hit “Somebody Put Something In My Drink” το άξεστο punk των “Animal Boy”, “Love Kills Apeman Hop” και ένα από τα αγαπημένα μου τραγούδια, “Bonzo Goes To Bitzburg”. Σίγουρα μια σκάλα παραπάνω από το “Too Tough To Die”, πιο στιβαρό και πιο ουσιώδες. Το Halfway To Sanity που ακολούθησε περιείχε μερικούς πολύ καλούς δυναμίτες όπως το “Bop Till You Drop”, “I Wanna Live” και το υπέροχο “Real Cool Time”. Ο Johnny μας δείχνει πόσο έχει εξελιχθεί και σαν κιθαρίστας, ακολουθώντας μελωδικά μονοπάτια! Το αξιοπερίεργο είναι ότι ο Johnny σε όλη την διάρκεια της καριέρας του έπαιζε πάντα με την ίδια κιθάρα. Είναι ένα μοντέλο Mosrite Ventures II και πάντα στο γνώριμο χρώμα, δηλαδή άσπρο μαύρο. Όπως λέει και ο ίδιος αγόρασε την πρώτη του Μosrite στην Νέα Υόρκη, στο Manny’s Guitar Center για περίπου πενήντα δολάρια. Το 1989 κυκλοφορεί το BRAIN DRAIN, ένα μέτριο L.P. κατά την γνώμη μου. Κάποια λαλά κομμάτια π.χ. “Zero Zero Ufo”, “I Believe In Miracles”, “Palisades Park” και το γνωστό “Pet Cemetary”, το όποιο ακούγεται και στο τέλος της ομώνυμης ταινίας. Το Mondo Bizzaro είναι μια από τα ίδια. Στην αρχή σοκάρομαι με την επιλογή τους στο να διασκευάσουν το “Take It As It Comes” των Doors αλλά Ramones είναι αυτοί, ότι θέλουν κάνουν! Το αργό “I Want Let It Happen” μαζί με το καταπληκτικό “Anxiety” κερδίζουν τις εντυπώσεις.
Το Adios Amigos , που όπως δηλώνει και ο τίτλος, είναι το τελευταίο studio L.P. των Ramones. Παρόλα αυτά με αφήνει παγερά αδιάφορο. Τέρμα λοιπόν τα 1-2-3 και τα Gabba Gabba Hey! Αλήθεια γνωρίζετε από πού προήλθε το Gabba Gabba Hey; Όταν είχαν γράψει το κομμάτι “Pinhead” και το πρόβαραν στο studio, το κομμάτι άρχιζε με τους εξής στίχους: Gabba Gabba we accept you, we accept you one of us. Στο τελευταίο couple χρησιμοποιούσαν το Gabba Gabba Hey - Gabba Gabba Hey. Σε ένα live μια groupie τους πλησίασε κρατώντας ένα χαρτόνι στο όποιο είχε γράψει Gabba Gabba Hey. Έτσι από εκεί κόλλησε στους Ramones και συνόδευε κάποια από τα κομμάτια τους στα live! Στην πραγματικότητα είναι όμως παρμένο από μια ταινία του 1932 με τίτλο “Freaks” στην οποία οι πρωταγωνιστές φωνάζουν σε κάποιες σκηνές Gooble Goble. Μικρή διαφορά λοιπόν και έγινε Gabba Gabba Hey!! Τα L.P. των Ramones κυκλοφόρησαν, τα περισσότερα κάτω απ’ την ετικέτα της SIRE. Ανά τον κόσμο υπάρχουν πάμπολλες εκδόσεις, ανατυπώσεις, αρκετά 7” singles, κυκλοφορίες από το Fan club, C.D’S αλλά και αμέτρητα bootleg, γεγονός που καθιστά δύσκολο να καταγράψεις την δισκογραφική τους πλευρά αναλυτικά!
Ενδεικτικά λοιπόν έχουμε και λέμε:
Επίσης υπάρχουν τρεις καλές συλλογές:
Τα αίτια διάλυσης της μπάντας είναι σχετικά άγνωστα, κυρίως όσον αφορά τις προσωπικές σχέσεις και αντιθέσεις που δημιουργήθηκαν μεταξύ των μελών του group Πάντως το σίγουρο είναι ότι η αφόρητη πίεση στις περιοδείες, τα πολλά live και η κούραση στο συνθετικό τομέα όπως επίσης και στις ηχογραφήσεις, έφεραν το τέλος. Ο Johnny υποστήριξε ότι το γκρουπ έπρεπε να διαλυθεί προτού γίνουν πολύ γέροι και να παίζουν ένα ανούσιο Rock’n’Roll. Πράγματι δεν θα ήταν και τόσο τίμιο, κυρίως όσον αφορά την ποιότητα και την ενεργητικότητα στην μουσική τους, σε σχέση βέβαια με το λαμπρό παρελθόν τους (έφερε για παράδειγμα την κατάντια και τον κρετινισμό των Rolling Stones). Και όντως είχε δίκιο, το τέλος αυτό ήταν το ιδανικότερο και για τους ίδιους, όπως επίσης και για τους fans των Ramones.
Ο Marky σχημάτισε την δικιά του μπάντα, τους: Marky Ramone & The Intruders. Τα μέλη του συγκροτήματος είναι τα έξης: Ben Trokan (κιθάρα, φωνή), John Pisano (μπάσο) και ο Marky στα τύμπανα. Κυκλοφόρησαν δύο L.P’S, ένα ομώνυμο στην Thirst Ear R. και το δεύτερο τους “The Answer To Your Problems” στην Zoe R., σε ένα διάχυτο Punk Rock κλίμα. Τα L.P’S συνιστώνται ανεπιφύλακτα στους οπαδούς των Ramones. Στις 21-1-2000 ο Marky έκανε μια επίσκεψη με τους Intruders στο ΑΝ. Την συναυλία άνοιξαν οι γνωστοί μας Invisible Surfers. Παρουσίασαν ένα δυνατό set από δικά τους κομμάτια και αρκετές surf διασκευές, πάνω σε κομμάτια των Surfaris, Link Wray, Revels κ.λ.π. Οι Intruders έπαιξαν κομμάτια και από τα δύο album τους, πολύ κοντά στο στυλ των Ramones, γρήγορο και επιθετικό Rock’n’Roll. Ο κόσμος ανταποκρίνεται και το ΑΝ έχει πάρει φωτιά. Στο πρώτο encore ψιλοσκοτώνουν το Nowhere Man των Beatles αλλά δεν νομίζω να πολυνοιάζεται κανείς. Blank Generation (Richard Hell & The Voidoids) και γίνεται χαμός. Intruders χωρίς Ramones δεν γίνεται, έτσι δεν είναι; Μετά από μια ώρα στην σκηνή οι Intruders κλείνουν με το “I Don’t Care” των Ramones και βάζουν τα πράγματα στη θέση τους! LISTEN
TO MY HEART
Το τελευταίο live των Ramones στο οποίο ήταν όλη η παλιοπαρέα μαζί, έγινε στις 6 Αυγούστου 1996 στο Los Angeles. LONG LIVE THE RAMONES …
|
Σίγουρα
πολλοί έχουν φιλοδωρήσει με αρκετά Watt τα ηχεία τους ακούγοντας μερικά
από τα πιο κλασικά τραγούδια των Ramones. Στίχοι και μουσική που στοίχειωσαν
την εφηβεία, αμέτρητα πιόματα, χορός και fun, κάτω από τις ακροάσεις των
“Havana Afair”, “Sheena Is A Punkrocker”, “Rockaway beach” και άλλων…
Βλέποντας
την μίζερη κατάσταση στα εφηβικά τους χρόνια γνωρίζονται σε κάποιο υποχθόνιο
bar και γύρω στο 1974 η πρώτη σύνθεση των Ramones είναι γεγονός!
Joey (φωνητικά), Johnny (κιθάρα), Dee Dee (μπάσο) και Tommy (τύμπανα)
αρχίζουν τις πρόβες και τα τζαμαρίσματα. Απλά, γρήγορα και δυνατά
(This Is That we called R’N’R). Το όνομά τους πιθανολογείται ότι το πήραν
από τους Beatles. Αυτό το λέω γιατί πριν γίνουν γνωστοί οι Beatles
ήταν γνωστοί σαν Silver Beatles. Εκείνη την εποχή ο Paul McCartney χρησιμοποιούσε
το όνομα Paul Ramone, αυτό το έκανε βέβαια επίτηδες για την αποφυγή δημοσιότητας
κυρίως όταν εμφανιζόταν σε δημόσιους χώρους π.χ. ξενοδοχεία, θέατρα κ.λ.π.
Με σαφείς τις επιρροές τους από την Βρετανική σκηνή Beatles & Stones,
παντρεύουν το surf (Trashmen, Dick Dale, Rivieras) το 60ς Punk (Count
5, Seeds) τα girl garage pop groups (Shangrilas, Ronettes) των οποίων διασκεύασαν
και το κλασικό τους “Baby I Love You”, τους Velvets, New York Dolls και
χτίζουν τον ήχο τους και αυτό που ονομάσαμε Ramones. Σίγουρα με τόσο προσωπικό
ήχο είναι πολύ δύσκολο να μπερδέψεις τους Ramones με άλλη μπάντα. Στις
4 Δεκεμβρίου του 1976 και αφού προηγουμένως έχουν παίξει σε τοπικά
clubs (CBGB αλλά και στο θρυλικό RAT της Βοστόνης) ήρθε η ώρα να ταξιδέψουν
εκτός Αμερικής. Το πρώτο live στην Μ. Βρετανία γίνεται πραγματικότητα.
Διανύοντας
τα μέσα της δεκαετίας του ’80 οι Ramones κυκλοφορούν το “Too Tough To Die”,
ένα σχετικά καλό L.P. Το ομώνυμο κομμάτι όπως επίσης και το L.P. είναι
όντως σημαδιακό και αφιερωμένο από τον Johnny στον εαυτό του και στην τραγωδία,
που πέρασε. Τον Αύγουστο του 1983 ένας καυγάς μεταξύ του Johnny και του
Seth Macklin, ο οποίος ήταν μέλος των SUB Zero Construction είχε απρόβλεπτες
συνέπειες. Ο Johnny χτυπήθηκε πολύ άσχημα στο κεφάλι, με σοβαρές εγκεφαλικές
βλάβες, με αποτέλεσμα να χειρουργηθεί επειγόντως. Όπως είπαν και οι γιατροί
ήταν πολύ κοντά στο να πεθάνει, ευτυχώς το αποτέλεσμα της επέμβασης ήταν
αίσιο. Έτσι το L.P. ονομάστηκε “Too Tough To Die” μετά από την οδυνηρή
περιπέτεια του! Εδώ ξεδιπλώνονται οι φωνητικές δυνατότητες του Dee Dee,
σε ένα από τα αγριότερα κομμάτια που έγραψαν οι Ramones. Κόλαση!
Με
το Acid Eaters πραγματικά μένω άφωνος, ένα L.P. μόνο με διασκευές από τα
60ς. Κάτι ανάλογο είχαν κάνει και οι Damned γύρω στα 1984 κάτω από το όνομα
Naz Nomad & The Nightmares. Τα λόγια είναι φτώχεια, όλα υπάρχουν σε
αυτό το L.P. Οι Amboy Dukes “Journey To The Center Of The Mind”, οι Who,
Rolling Stones στο κλασσικό “Out Of Time”, οι Jefferson Airplane
, ο Eric Burdon “When I was Young”, το τρομερό “Punkadelic” των Max
Frost & The Trooopers , “Shape Of Things To Come” κομμάτι βέβαια που
το έχουν τιμήσει πολλές νέο garage μπάντες, όπως οι Marshmallow Overcoat
, Manual Scan και πολλοί άλλοι. Ο Dylan κάνει αισθητή την παρουσία του
“My Back Pages” και ο Sky Saxon με τους Seeds “Can’t Seem To Make You Mine”.
Εξαιρετική και πολύ πετυχημένη απόπειρα, παρότι έπεσαν στα αυτιά μου κάποια
δυσμενή σχόλια από κάποια μουσικά περιοδικά και ορισμένους αυτοαποκαλούμενους
“Garage maniacs”. Χαρακτηρίστηκε ως ιεροσυλία στο να διασκευάσουν οι Ramones
κάποια κομμάτια ιστορικά από τα 60ς. Εδώ πραγματικά πρέπει να βάλουμε τα
γέλια, γιατί όση σχέση έχουν οι Ramones με τα 60ς, άλλη τόση έχουν
οι κάποιοι “κύριοι” και “σοβαροί” μελετητές των 60ς. It’s Only Rock’n’Roll
Guys!
Ας
δούμε όμως τι απέγιναν τα μέλη των Ramones και ποιες μπάντες ξεπετάχτηκαν
μετά την διάλυσή τους. Καταρχάς ο μπασίστας C.J. έπαιξε για ένα διάστημα
σε μια μπάντα με το όνομα Los Gusanos, οι οποίοι κυκλοφόρησαν ένα 7” single
“Quick To Cut” στην Vital Music R. και ένα ομώνυμο L.P. Ο ήχος τους ήταν
επηρεασμένος από το hard rock και δεν είχε καμία σχέση με αυτό που είχαμε
συνηθίσει. Στον αντίποδα βλέπουμε την επιστροφή του Dee Dee στη κιθάρα,
την Barbara Zampini στο μπάσο (η οποία είναι η γυναίκα του Dee Dee), τον
C.J. στη κιθάρα (πάλι αυτός!) και τον Marky στα τύμπανα, κάτω από το όνομα
Remains. Μέχρι τώρα δεν έχουν κάποια κυκλοφορία και νομίζω ότι σκοπός του
group είναι το fun και τα live. Κυρίως παίξανε στην ευρύτερη περιοχή της
Νέας Υόρκης. Ο C.J. εγκαταλείπει το group, και το 1999 μετονομάζονται σε
Remainz, γιατί υπήρχε άλλη μια μπάντα με αυτό το όνομα.