File: Waltzing in the Rain Editor: Παναγιώτης Κονδύλης Genre: Μουσική Location: Πάτρα - Αθήνα

Πως θυμάσαι το όλο τρέξιμο για το πρώτο  τεύχος;
Να σου πω την αλήθεια δεν θυμάμαι κάτι συγκεκριμένο… Θυμάμαι τη στιγμή που το αποφασίσαμε με το Βασίλη το Μάγκλαρη, ένα φίλο από την Πάτρα και μέσα σε μερικούς μήνες, αφού μεσολάβησε μία εξεταστική, το τολμήσαμε. Όμως έπειτα από ένα τεύχος ακόμα το Cloud9… μας άφησε χρόνους. Βλέπεις, ο χρόνος είναι μεγάλη υπόθεση και όπως και να το κάνουμε, το fanzine εκείνο, αλλά και αυτό που βγάζω τώρα, θέλουνε χρόνο και μεράκι. Από το δεύτερο έχουμε όλοι μας αρκετό. Ο πρώτος μας λείπει…

Γιατί ξεκίνησες ένα ζιν; Διάβαζες άλλα ζινς πιο πριν;
Είχα πει κάτι σε μία εκπομπή που με είχαν καλέσει πρόσφατα και κάποιοι φίλοι ξεράθηκαν στα γέλια, επειδή θεώρησαν ότι το έλεγα επίτηδες. Δεν είχαμε ιδέα του τι είναι ακριβώς αυτό που πάμε να κάνουμε και πώς γίνονται αντίστοιχες προσπάθειες από άλλους. Απλά, εμείς θέλαμε να τυπώσουμε κάτι που να μιλάει για μερικές από τις αγαπημένες μας μουσικές. 
Το Cloud9 ήταν το πρώτο fanzine που είδαμε τυπωμένο. Εκτός, για να πω την αλήθεια από το Fractal. Η αλήθεια είναι ότι τώρα αρχίζουμε να συνειδητοποιούμε πλήρως το τι ακριβώς εστί fanzine και ποιος πρέπει να είναι ρόλος του σε μία μουσική κοινότητα. Ξεκινήσαμε να φτιάχνουμε ένα έντυπο στον υπολογιστή μας, για τα πράγματα που αγαπούσαμε. Από ένστικτο και μόνο αρχίσαμε να έχουμε ενστάσεις για τα πολύ mainstream ονόματα και καταλήξαμε σε αυτά τέλος πάντων που καταλήξαμε από ένα σημείο και έπειτα. 

Πως βλέπεις τελευταία την ελληνική ζιν σκηνή; 
Ακούω μεγαλύτερους να αναπολούν την προ δεκαετίας περίπου άνθηση της indie-pop σκηνής και των fanzines στην Ελλάδα και υποθέτω ότι μέχρι να βγει το Sense (ας με συγχωρέσουν όσοι τους ξεχνάω!) και έπειτα εμείς και όλα τα καινούρια fanzines, δεν υπήρχε πολύς κόσμος που να ασχολείται με αυτό. Είναι λοιπόν θετική όλη αυτή η προσπάθεια από μεμονωμένες παρέες. Θα μπορέσουν πιστεύω έτσι να προωθηθούν και κάποιες αξιόλογες εγχώριες δουλειές πιο εύκολα, κάτι που ακούω ότι γινόταν σε μεγαλύτερο βαθμό παλιότερα.
Αυτό που με ενοχλεί είναι να βλέπω στον τύπο κακεντρεχή σχόλια κατά όλης αυτής της φιλοσοφίας του fanzine, γιατί, λένε, βγαίνουν μόνο και μόνο για να προβάλλουν όλα τα πανάγνωστα συγκροτήματα, που δεν πρόκειται να τα μάθει ποτέ ούτε η ίδια η μάνα τους, απλά και μόνο για να πουλήσουν μούρη. Και έχουν αυτοί οι κύριοι πρόβλημα να ακούγονται στο ελληνικό ραδιόφωνο οι Godspeed You Black Emperor, επειδή λένε, δεν είναι αυτοί η μουσική του σήμερα. 

Ποια είναι τα κυριότερα προβλήματα που έχει να αντιμετωπίσει ένας φανζινάς;
Το βασικότερο είναι το αιώνιο πρόβλημα (αιώνιο δυστυχώς απ’ ό,τι φαίνεται μόνο για την χώρα μας) της διανομής. Είναι πολύ κρίμα να κάνεις κάτι που να ξέρεις ότι πολύς κόσμος μπορεί και θέλει να το αγκαλιάσει και λόγω της νομικής δυσκινητικότητας του κράτους να στερείται αυτούς του δικαιώματος.

Πιστεύεις ότι το WALTZING θα μπορούσε να έχει καλύτερη διανομή; Πουλιέται σε άλλα μέρη εκτός Αττικής;
Για ένα fanzine στην Ελλάδα αυτό είναι μία ρητορική ερώτηση και μόνο. Φυσικά και θα μπορούσε να έχει καλύτερη διανομή, αλλά κι αυτό είναι θέμα χρόνου και ψαξίματος. Ως ένα σημείο φυσικά, γιατί μετά πάμε σε νομικά θέματα, όπου είναι πολύ δύσκολο να ξεπεραστούν. 
Πουλιέται και στην Πάτρα και σε κάποια άτομα που έχουν στείλει mail για να το λάβουν ταχυδρομικώς. 

Πόσα κομμάτια τυπώνεις και πόσο σoυ κοστίζει;
Ωχ, αυτό είναι κάτι που δεν θέλω να το σκέφτομαι... Γύρω στα 400 κομμάτια και περί τις 210.000, με μία απόκλιση πέντε-δέκα χιλιάδων πάνω κάτω. 

Εκτός από το ζιν, με τι άλλο κάνεις; Δουλειά; Σπουδές;
Εγώ προσωπικά σπουδάζω και ταυτόχρονα δουλεύω. Συνδιάζω την τρέλα μου (μουσική) με την επιστήμη που σπουδάζω (marketing -ποιον άκουσα να λέει μπλιαχ ρε;) 

Τι είναι στην playlist σας αυτό τον καιρό;
Δεν ξέρω… Πολλά και διάφορα. Αφού χρησιμοποιείς πληθυντικό, μάλλον πρέπει να απαντήσεις κι εσύ, σας ένας από τους συντάκτες. Γενικά πάντως δεν είμαι άνθρωπος που θα ακούει για πολύ καιρό κάτι. Γρήγορα θα το αφήσω και θα γυρίσω σε κάτι που έχω αγοράσει παλιότερα ή σε κάτι καινούριο και μετά το ξανακούω κ.τ.λ.

Ποια είναι η πιο ευχάριστη στιγμή μετά την κυκλοφορία ενός τεύχους; Πχ. Να βλέπεις άτομα που δεν ξέρεις να το διαβάζουν;
Η πρώτη φορά που θυμάμαι κάτι ευχάριστο, ήταν όταν με ρώτησε ένας πιτσιρικάς πότε βγαίνει το καινούριο τεύχος «αυτουνού» (έδειχνε το πρώτο τεύχος του Cloud9). Σε αυτό το τεύχος η καλύτερη στιγμή ήταν όταν ακούσανε την κασέτα οι φίλοι μου και μου είπαν ότι τους άρεσε. Είμαι περήφανος για πολλά από τα κομμάτια που βρίσκονται σε αυτή την κασέτα. 

Πότε θα σταματήσεις να μας τα πρήζεις με τους Raining Pleasure;
Οι Raining Pleasure είναι ένα κόλλημα, όπως κόλλημα είναι και τόσα άλλα συγκροτήματα για τα οποία ακούω γκρίνιες που τα αγαπάω και τα προβάλλω μέσα από το Waltzing. (Να σου θυμίσω για παράδειγμα τους ΝΜΑ!!!). Φυσικά είμαι και από την Πάτρα και εκεί θεωρούνται και είναι κάτι το πολύ σπουδαίο και δυνατό. Άλλωστε δεν έχω αμφιβολίες ότι και τα καινούρια τους κομμάτια (αναμένατε νέα αρχές Μάρτη!!!) θα μας κάνουν να τους ξαναλατρέψουμε!

Καλά βρε, δεν ντρέπεσαι να θάβεις τον David Coverdale στο νέο τεύχος; Λίγο σεβασμό.. χαχα…
Ε, ο σεβασμός καλό είναι να υπάρχει όταν χρειάζεται και το αξίζει κάποιος. Ο Δαβιδάκος όμως ξέχασε πως οι εποχές αλλάζουν και ο κόσμος το πολύ το κύριε ελέησον (λέγε με και «σολάρισμα και άγιος ο Θεός») το βαριέται κάποια στιγμή… Πάντως είναι ένας από τους αγαπημένους τραγουδιστές της εφηβείας μου. 

Κάτι για το τέλος και πως κάποιος θα μπορούσε να επικοινωνήσει ή να αγοράσει το ζιν ;
Μπορεί να το βρει κάποιος στο γωνιακό περίπτερο των Εξαρχείων, στο Vinyl Microstore, στο Σολάρις, στο Οξύ, στην Πάτρα στο Sticky Fingers και στο Αλαλούμ και Ήχος και σε κανά δυο άλλα μ,έρη που δεν θυμάμαι τώρα! 
Όσοι είναι από επαρχεία ας στείλουν ένα Mail στο wintherain@yahoo.co.uk για να τα πούμε ιδιαιτέρως με ποιο τρόπο μπορούνε να πάρουνε ένα τεύχος. 

Κάτι για το τέλος; Θα σου πω μόλις σε δω από κοντά. Ρε ?????@#$%^%$#@@!@!(87645)64^&$ τί ερωτήσεις ήταν αυτές; 
Τέλος πάντων… Thanx!!!