Τρίτος λοιπόν προσωπικός δίσκος για τους Air ή αν θέλετε για το δίδυμο Jean Beanout Dunckel kαι Nicolas Godin (είχαμε την ευκαιρία να τους δούμε και live στην Ελλάδα) που επαναπροσδιορίζει τις φιλοδοξίες και τις αναφορές των ίδιων. 

Αν οι επιρροές τους στις προηγούμενες 2 δουλειές τους βρίσκονται καπού ανάμεσα στους Kraftwerk kαι στον Jean Michel Jarre εδώ διακρίνεται ένα πιο σκοτεινό και πειραματικό κλίμα που παραπέμπει στους Pink Floyd kαι τους μετά-ΟΚ Computer Radiohead. Aρκεί καποιος να ακούσει κανείς το Radian την κορυφαία ίσως στιγμή του δίσκου για να καταλάβει κανείς τι εννοώ...

Ο δίσκος λειτουργεί ενιαία και δύσκολα μπορεί να απομονώσει κάποιος ένα κομμάτι αλλά σίγουρα το Electronic Performers και το How does it make u feel? είναι τραγούδια που δεν πρόκειται να απογοητεύσει κανένα φίλο του συγκροτήματος. Οι συνεργασίες δεν λείπουν και ετσί ο Βeck συμμετέχει στα φωνητικά σε ενα ιδιαίτερα feel good κομμάτι όπου και αφήνει το προσωπικό στίγμα του.

Χαρακτηριστικό του δίσκου είναι οτι παρότι τα συνθεσάιζερς και τα drum machines έχουν τον πρώτο ρόλο, οι ακουστικές κιθαρές και ένα πλήθος εγχόρδων και πνευστών δένουν εντυπωσιακά με τις συνθέσεις κάτι που δεν μας είχε συνηθήσει στις προγενέστερες δουλειές της το γαλλικό δίδυμο...

Αν και στο σύνολό του ο δίσκος λειτουργεί ιδιαίτερως ικανοποιητικά και ερχέται να προσθέσει μια ακόμα πετυχημένη δουλειά στο ενεργήτικο του συγκροτήματος εντουτοις ίσως να μην αποτελεί μια πρώτης τάξεως ευκαιρία για μια γνωριμία με την μουσική ενός από τα κορυφαία συγκροτήματα της electronica των 90'ς (Προτιμήστε καλύτερα το 1o Lp Μοοn Safari). Mπορεί να θεωρηθεί μεγαλεπίβολο και δυσλειτουργικό παρόλα αυτά και οι ίδιοι δεν παύουν να αναζητούν στο Τhe Vagabond "Something true... Something Lovely...That will make me feel alive."