Ο γνωστός μαυροφορεμένος δύστροπος και γενικά προβληματικού χαρακτήρα κιθαρίστας επιστρέφει.

Θα πρέπει πρώτα να πληροφορήσουμε όσους τον έψαχναν επί σκηνής στις πρόσφατες εμφανίσεις των Deep Purple στη χώρα μας ότι ο Ritchie έφυγε από το συγκρότημα το 1993. Έβγαλε ένα δίσκο υπό τον τίτλο Ritchie Blackmore's Rainbow to ΄95 και ουσιαστικά από το 1997 τον βρίσκουμε στους Blackmore's Night, ένα συγκρότημα που παίζει μεσαιωνική και αναγεννησιακή μουσική με μόνιμα μέλη τον ίδιο και την αρραβωνιαστικιά του Candice Night.

Το «Fires At Midnight» που κυκλοφόρησε το καλοκαίρι είναι ο τρίτος δίσκος του σχήματος. Πρόκειται για ένα CD με συνθέσεις που είτε στηρίζονται σε αναγεννησιακές μελωδίες, ή είναι καινούριες συνθέσεις εμπνευσμένες από τη μουσική εκείνης της μακρινής εποχής. Υπάρχει και μια διασκευή- όπως παραδοσιακά συνέβαινε και σχεδόν σε όλα τα άλμπουμ των Rainbow- σε ένα πιο σύγχρονο κομμάτι, το The Times They Are A Changing του Bob Dylan, το οποίο εάν κανείς δεν το έχει ξανακούσει νομίζει ότι είναι καινούριο.

Σε όσους δεν έχουν ξανακούσει κάτι τέτοιο ο δίσκος συνίσταται ανεπιφύλακτα! Η αιθέρια φωνή της Candice Night και η εκπληκτική κλασική και κάποιες φορές ηλεκτρική κιθάρα του τελειομανή Blackmore συνιστούν μια ευχάριστη ακρόαση που διαρκεί λίγο περισσότερο από μια ώρα. Κομμάτια όπως το ομώνυμο με το ηλεκτρικό solo που προκαλεί ρίγος, το “Storm” με το δαιμονισμένο παίξιμο στην κλασική κιθάρα, ή το “Banzai Ten” που εμπνέεται από την ιαπωνική παραδοσιακή μουσική, συγκαταλέγονται στις καλύτερες στιγμές του CD. Ακόμη, το “Written In The Stars” που ανοίγει το άλμπουμ, το “Village On The Sand” που θα μπορούσε άνετα να βρίσκεται σε κάποιο δίσκο των Rainbow και το “I Still Remember” κερδίζουν αμέσως τον ακροατή.

Υπάρχουν βέβαια και οι επικριτές του μεγάλου κιθαρίστα που δεν εκφράζονται από την κατεύθυνση που ακολουθεί ο αγαπημένος τους κιθαρίστας με τους Blackmore΄s Night. Απορρίπτουν τα τελευταία του δημιουργήματα και αναμένουν την επιστροφή του μεγάλου τους ινδάλματος στη μουσική που τον καθιέρωσε και δημιούργησε το θρύλο του, το ροκ. Ο ίδιος πάντως φαίνεται ικανοποιημένος από το σχήμα. Σύμφωνα με δηλώσεις του αντιμετώπισε το να παίξει αναγεννησιακή μουσική, που έτσι κι αλλιώς αγαπούσε, σαν πρόκληση, αφού θα έπρεπε να βελτιώσει την τεχνική του και να αφιερώσει αρκετές ώρες για εξάσκηση. 

Φαίνεται πως είναι επιλογή του να ασχοληθεί με κάτι που δεν τραβάει τόσο πολύ τα φώτα της δημοσιότητας όσο τα προηγούμενα συγκροτήματα που συμμετείχε, ούτε του αποφέρει τα ίδια κέρδη, αλλά κάτι που απλά το αγαπά.