H Αμερική μοιάζει σαν να θέλει να πάρει το αίμα της πίσω. Μοιάζει σαν να επιχειρεί τη μεγάλη αντεπίθεση να ανακτήσει  τη χαμένη μουσική αίγλη της από την  “άσπονδη” εχθρό της Βρετανία, που τα τελευταία χρόνια είναι αυτή που μονοπωλεί το ενδιαφέρον του μουσικόφιλου κοινού με groups που σημειώνουν επιτυχία και στις δυο πλευρές του Ατλαντικού. Αν αυτό δεν το κατάφερε με την πρόσφατη μόδα του nu-metal (υπάρχει ακόμη άραγε;), επιδιώκει να το καταφέρει αυτή τη φορά μέσω πιο underground οδών και μιας αναβίωσης του garage και punk πνεύματος προηγούμενων δεκαετιών. Για όσους πάθατε την πλάκα σας με τους τελευταία πρωτοεμφανιζόμενους νεϋορκέζους Strokes, οι Black Rebel Motorcycle Club (B.R.M.C.) είναι αυτοί που σίγουρα θα σας τινάξουν τα μυαλά έξω από το κεφάλι.  

Το εκρηκτικό τρίο από το San Fransisco σχηματίστηκε το 1998 και έγινε κάπως γνωστότερο  ανοίγοντας ως support group τις συναυλίες της αμερικάνικης περιοδείας των επίσης καλιφορνέζων Dandy Warhols. Από τότε πολλά έχουν αλλάξει, αν και η φιλία τους με τους Dandys παραμένει. Ο Peter Hayes (κιθάρα/φωνή), ο Robert Turner (μπάσο) και ο Nick Jago (drums) πρωτοξεκίνησαν ως The Elements, αλλά αργότερα επέλεξαν να αλλάξουν το όνομα της μπάντας καθώς ανακάλυψαν ότι αρκετές άλλες  χρησιμοποιούσαν το ίδιο. Κατέληξαν, λοιπόν, στο τωρινό τους δανειζόμενοι το από το όνομα της “συμμορίας” που είχε υπό την αρχηγία του ο Marlon Brando σε μια κλασική ταινία των ’50s που λεγόταν The Wild One. 

Ο ήχος τους είναι ένα μίγμα από rock ‘n’ roll, psychedelica, punk, garage και διακρίνεται για τα ιδιαιτέρως ξεσηκωτικά riffs. Αγαπημένοι τους και άμεσα υπεύθυνοι για τη διαμόρφωση του μοναδικού τους ήχου είναι ούτε λίγο ούτε πολύ οι Stooges, Stones, Velvets, Jesus & Mary Chain, Joy Division, Psychedelic Furs, Stone Roses, Ride, Spacemen 3, Dylan (όπως οι ίδιοι αναφέρουν). Μόνο από αυτά τα ονόματα μάλλον πρέπει να είστε σε θέση να κατανοήσετε τί περίπτωση έχουμε να αντιμετωπίσουμε. Fuzz-αρισμένες κιθάρες, ανεξάντλητη δύναμη, ενέργεια αστείρευτη, speed, πάθος, ένταση, ρυθμός. Και η αδρεναλίνη στα ύψη έως το τέλος… Η «συμμορία» αυτή φαίνεται πως μάλλον θα καταφέρει το στόχο της.  

One two three… και το Whatever Happened To My Rock ‘n’ Roll “γκαζώνει” ως τα όρια οδηγώντας τους B.R.M.C πιθανότατα εκεί όπου τους αρμόζει. Το ντεμπούτο τους ανοίγει με το φοβερό Love Burns και έπεται το Stooge-ικο Red Eyes And Tears που σε αφήνει με μια αίσθηση μεθυστικής ζάλης. Ακόμα πιο βαθιά χάνεσαι με το Awake. Οι μπασογραμμές του Spread Your Love ικανές να συντρίψουν ό,τι βρουν μπροστά τους. Το ταξίδι στα άδυτα της ψυχεδέλειας με το Too Real είναι ονειρικό. Οι B.R.M.C. πειραματίζονται μάλιστα και σε ηλεκτρονικές φόρμες –θυμίζοντας κάτι και από Primal Scream- σε μια «κρυφή» συνέχεια που υπάρχει μετά το τέλος του Salvation. 

Ένα είναι το σίγουρο: πως ό,τι και αν συμβεί στο rock ‘n’ roll μας, όσο υπάρχουν μπάντες σαν τους B.R.M.C. δεν έχουμε να φοβηθούμε τίποτα…