Το project αυτό κυκλοφόρησε τον Οκτώβριο του 2000. Ενα tribute album που διαφέρει από τα υπόλοιπα καθώς στην ηχογράφηση του συμετείχαν οι ίδιοι οι Doors, περιέχεται ανέκδοτο υλικό, και όπως λέει και ο Krieger στο ένθετο θα το χαρακτήριζε κανείς σαν influence album.

Αναλυτικά:

1.Stone Temple Pilots - Break on through (with Robby Krieger and Ray Manzarek) .
Δεμένες γραμμές του μπάσου, καταπληκτικά περάσματα από τα πλήκτρα του Manzarek. Αν και τα φωνητικά του Weiland προσωπικά δεν με ικανοποίησαν, είναι μια καλή διασκευή, χωρίς να ενθουσιάζει βέβαια.

2.Creed-Riders on the Storm (with Robby Krieger).
Από τις καλύτερες διασκευές του album. Οι Krieger και Tremonti συνδιάζονται άψογα στις κιθάρες, και ο Stapp με τα grunge φωνητικά του πραγματικά το ζει το τραγούδι. Ευχάριστη έκπληξη η προσθήκη δυνατών riffs στο chorus.

3.Train - Light my fire
Φανταστείτε το "Light my fire" χωρίς την καταπληκτική εισαγωγή. Φανταστείτε μια εισαγωγή α λα Α.Μ.Α.Ν. στη reggae διασκευή από τα κάλαντα. Μετά από ένα λεπτό σπασμένων νεύρων, διορθώνεται η κατάσταση με τα δυνατά riffs στο refrain. Kορυφαία στιγμή το solo. Πάντως μπράβο στους Train που πήραν ένα τραγούδι αυτού του επιπέδου και του άλλαξαν την πίστη... έτσι για να θυμόμαστε την αξία των Doors...

4.Smash Mouth - Peace Frog (with Robby Krieger).
Mια αρκετά ενδιαφέρουσα διασκευή στους γνωστούς ρυθμούς, αλλά με την προσθήκη samplers, beats (μη φανταστείτε και τίποτα το υπερβολικό..), με τη συμμετοχή d.j. Mου άρεσε γιατί είχε ενέργεια. Πολύ καλά και τα "αλήτικα" φωνητικά του Harwell.

5.Days of new - L.A. Woman (with Robby Krieger).
Μια κοινότυπη διασκευή,από αυτές που ακούμε στα live... Για μια ακόμη φορά ξεχωρίζει ο Krieger.

6.Aerosmith- Love me two times (with Robby Krieger and Ray Manzarek).
Μια πολύ καλή στιγμή,από μουσικής άποψης η εκτέλεση είναι άψογη. Το μοναδικό αρνητικό είναι ότι τραγουδιστής των Aerosmith είναι o Tyler... xε χε (τελείως υποκειμενική άποψη ).

7.The Doors - Under Waterfall.
Οι Doors,παίζουν πάλι μαζί στο studio. Δεν ήταν δυνατόν να λείπει ο Μorisson, έτσι ο παραγωγός, φρόντισε να προσθέσει με μίξη τα φωνητικά του. Μεγα λάθος, το γεγονός ότι τα φωνητικά προέρχονται από διάφορες ηχογραφήσεις, και ότι η μίξη έγινε αρκετά πρόχειρα...
Πολύ καλύτερη δουλειά sτο American Prayer.

8.The Cult - Wild child (With Ray Manzarek).
Aπίστευτή ενέργεια, ο Αstbury πολύ καλός ερμηνευτής, αλλά η όλη διασκευη είναι απόλυτα βασισμένη στην αυθεντική εκτέλεση, με αποτέλεσμα μετά από μερικές ακροάσεις να καταντά βαρετή και κουραστική.

9.Jim Morisson - Roadhouse Rap.
Ηχογραφήθηκε στα sessions του Roadhouse Blues, δεν είναι τραγούδι, ο Morisson προσπαθεί να προσαρμόσει τους μουσικους στο κλίμα του τραγουδιού... Can you dig it?

10.John Lee Hooker and Jim Morisson (with Robby Krieger,Ray Manzarek and John Densmore).
Οι Doors μαζί στο studio με τον Hooker...στη συνέχεια προστίθενται μέσω μίξης τα φωνητικά του Morisson.Το αποτέλεσμα; Απλά θεικό! Κρίμα που οι δυο μεγάλοι αυτοί καλλιτέχνες δεν τραγούδησαν και στην πραγματικότητα μαζί... Η κορυφαία στιγμή του δίσκου.

11.William S. Burroughs - Is everybody in; (with Robby Krieger, Ray Manzarek and John Densmore).
Ένα τραγούδι με πολύ μεγάλη σημασία για το ποιητικό έργο του Morisson. Ο μεγάλος αυτός ποιητής, απαγγέλει Μorisson υπό τη συνοδεία (σε μια νέα εκτέλεση απο τους υπόλοιπους Doors) του Backdoorman. Στο ένθετο ο Βurroughs λέει τα εξης: "These poems are very much in the tradition, not necessarily imitated from Rimbaud and Saint Jean Perse particularly. It΄s very pure poetry,very pure poetry."

12.Οleander - Hello , Ι love you.
Αίσχος! Νο comment.

13.Ian Astbury of the Cult (with Ray Manzarek, Krieger, Densmore).
Πραγματικά ο Ιαn έχει ταλέντο και ήθος. Η πιστή όμως (αντιγραφη) εκτέλεση  τι έχει να προσφέρει;

14.Perry Farell and Exene (with Robby Krieger, Ray Manzarek, John Densmore).
Πραγματικά δεν έχω λόγια. Φανταστείτε τους στίχους του "Little game" σε ρυθμούς ραπ, με συνοδεία κλασσικού ροκ. Ο μόνος λόγος για να ακούσετε αυτό το τραγούδι είναι τα φωνητικά του Jim sto Chorus.

15.Bo Diddley - Love her madly (with Robby Krieger,Ray Manzarek and John Densmore).
Πραγματικά πολύ όμορφη διασκευή, σε ποιο αργους ρυθμούς, με την προσθήκη gospel φωνητικών. Ο Diddley δινει όπως πάντα ρεσιτάλ ερμηνείας, και δεν είναι άξιο απορίας, γιατί αποτέλεσε μεγάλη επιρροή για τους Doors.

16.The Doors - Cosmic Movie.
Άλλο ένα τραγούδι δημιούργημα της τεχνολογίας. Αυτή τη φορά ο Morisson παραληρεί και τραγουδά σκόρπιους στίχους υπό τη συνοδεία της μουσικής του five to one. Kορυφαία στιγμή όταν ο Morisson κραυγάζει "the death of rock,is the death of me".

17.Days of the new - The End (With Robby Krieger and John Densmore).
Αυτή και αν ήταν πρόκληση για τους Day of the new... Tο χαρακτηριστικό είναι ότι η εκτέλεση δεν είναι σε ρυθμό 4/4(όπως στην αυθεντική εκτέλεση). Πολύ καλη ερμηνεία από τον Meeks, και αρκετα οργισμένη. Μετά το 4ο λεπτό το τραγούδι κάνει μια κοιλιά, αφού τα κρουστα και οι ανατολίτικοι ρυθμοί της κιθάρας δεν δημιουργούν την απαιτούμενη ατμόσφαιρα. Το αποκορύφωμα, τα τελευταία λεπτά, με την αναμενόμενη λογοκρισία(;).
 

Τα αρνητικά στοιχεία του album, το πραγματικά αντιαισθητικό εξώφυλλο, η προχειρότητα στη μίξη στα κομμάτια των Doors (για τα οποία αφού οι εναπομείναντες Doors δεν κάθησαν να γράψουν νέα μουσική δε βρίσκω καν λόγο ύπαρξης), η επιλογή άγνωστων σχετικά στην πλειοψηφία τους συγκροτημάτων, και μερικές απαράδεκτες διασκευές.

Στα υπέρ, Roadhouse Rap, Hooker, Creed, Burroughs,το ενδιαφέρον εσώφυλλο με δηλώσεις των Krieger, Densmore, Manzarek καθως και όλων των συγκροτημάτων (με εξαίρεση τους Aerosmith). Κάθε οπαδός των Doors είναι αρκετά σκεπτικός κατά την ακρόαση του album.. Προσωπικά ένα από τα ονειρά μου να ακούσω τον Cave να τραγουδα το "Τhe end" μάλλον δε θα γίνει ποτέ πραγματικότητα.

Το album αυτό απευθύνεται μάλλον σε Doors-Freaks (σαν και εμένα δηλαδή....), που έχουν ήδη όλα τα cd,και ανυπομονούν για καινούργιο υλικό,για καινούργια ακούσματα,για καινούργια οπτική. Το μόνο σίγουρο είναι ότι κανείς δε θα μείνει ικανοποιημένος...

Λέτε η σμίξη των Manzarek, Krieger, Densmore, για αυτή την ηχογράφηση να αφήνει μια μικρή ελπίδα για μια tour Doors and Friends; Μάλλον χλωμό,αλλά η ελπίδα πεθαίνει πάντα τελευταία...