Φαντάζομαι οτι το όνειρο κάθε μπάντας που σέβεται τον εαύτο της και δεν την ενδιαφέρει μόνο η άνοδος στο top ten των καταλόγων επιτυχιών είναι να αποκτήσει ενα δικό της μουσικό ύφος. Η μπάντα απο το Βέλγιο ήδη με τις προηγούμενες δουλειές της φανερώνει αυτό τον στόχο και το magnificent tree έρχεται να το επισφραγήσει. Κομμάτια ατμοσφαιρικά θα μπορούσαν άνετα να αποτελούν μουσική υπόκρουση για τα προσωπικά αδιεξοδα των ηρώων μιας ταινίας.

Οι Hooverphonic ξέρουν όμωςότι το καλύτερο φίλμ είναι η ίδια η ζωή αφήνοντας τα κομμάτια τους να συνοδεύσουν τούς δικούς μας συναισθηματικούς λαβύρινθους. Η Geike Arnaert (το κορίτσι με την φωνή "λάστιχο") ξεδιπλώνει χωρίς τσιγγουνιά όλο το εύρος των φωνητικών της προσόντων. Η ερμηνεία της ερωτική (mad about you), επιθετική (jackie cane), συναισθηματική (out of sight) δεν αφήνει ασυγκίνητο τον ακροατή. Εκει όμως που δίνει ρεσιτάλ είναι το Vinegar and salt. Θα συμφωνήσετε μαζί μου εαν ήσασταν στη συναύλια τους τον χειμώνα στο Ρόδον. Η Geike (άρρωστη με πυρετό) έκανε τον κόσμο να ξεσπάσει σε χειροκροτήματα μετά το τέλος του Vinegar and salt.

Φυσικά δεν είναι μόνο η φωνή της Geike που δημιουργεί αυτή την απίστευτη ατμόσφαιρα στις δουλειές των Hooverphonic. Οι κιθάρες του Raymond Geerts και ο αρχηγός της μπάντας Αlex   Callier (μπάσο, keyboards) συμβάλουν τα μέγιστα στο τελικό αποτέλεσμα. Το ύφος των κομματιών θυμίζει τους portishead αλλα σε καμία περίπτωση δεν γίνονται μελαγχολικοί και υπερβολικά σκοτεινοί όπως ή μπάντα απ το Bristol. Θα έλεγα ότι είναι περισσότερο κοντά στο ύφος των Massive Attack. Αλλα και πάλι είναι δύσκολο να κατατάξεις τους Hooverphonic σε κάποιο μουσικό είδος. Ο αρχηγός της μπάντας δηλώνει οτι αγαπάει τους Slayer, τα παλιά της Μαντόνα και τον Μπετόβεν (!!).

Σίγουρα θα πρέπει να περιμένουμε εκπλήξεις στο μέλλον απο αυτούς .Πρός το παρόν σκαρφαλώστε τα κλαδιά του Magnificent Tree. Μην φοβάστε δεν θα πέσετε!