Όταν το 1997 τα ράφια των δισκοπωλείων άρχιζαν να φορτώνονται με τις πρώτες κόπιες του Ok Computer των Radiohead, κανείς δεν μπορούσε να φανταστεί πόσο επιδραστικό θα ήταν το συγκεκριμένο πόνημα, όχι μόνο για την περίοδο της κυκλοφορίας του όσο και για τα επερχόμενα χρόνια. Αρκετές, βρετανικές κυρίως μπάντες, απέκτησαν λόγο ύπαρξης χάρης σε αυτό και άλλες έσπευσαν να υιοθετήσουν το πρωτόγνωρο για την εποχή ηχητικό στυλ που προσέφεραν οι Radiohead. Μια από αυτές, χωρίς αμφιβολία, υπήρξαν και οι Muse.

Η τριμελής παρέα των Matthew Bellamy, Chris Wolstenholme και Dominic Howard έχοντας ως ορμητήριο της το Teignmouth στο Devon (νότια Αγγλία) ξεκίνησε και αυτή την πόρεια της με βάρκα τον νεανικό ενθουσιασμό και την ελπίδα να πραγματώσει το όνειρο και να γίνει διάσημη, κατακτώντας την κορυφή και τις καρδιές των απανταχού μουσικόφιλων. Η απαρχή έγινε όταν το 1998 αναδείχθηκαν "η πιο ελπιδοφόρα ανερχόμενη βρετανική μπάντα" και η Maverick Records δεσμέυτηκε να τους υπογράψει συμβόλαιο και να κυκλοφορήσει το ντεμπούτο τους και πολύ καλό Showbiz (1999). Αναμφισβήτητα με το άλμπουμ αυτό οι Muse δικαίωσαν όσους τους εμπιστεύτηκαν κυκλοφορώντας κομμάτια σαν το Muscle Museum ή το Sunburn, δειχνοντάς πως μπορούμε να περιμένουμε αρκετά από αυτούς στη συνέχεια.

Μια συνέχεια που δίνεται με το Origin Of Symmetry. Αυτό που έλειπε από τους Muse πια και έπρεπε να το κάνουν πάση θυσία ήταν να ξεφορτωθούν από πάνω τους το "καλό φάντασμα" των Radiohead. Η πραγματικότητα τούς δικαιώνει. Σε αυτό συμβάλλει όχι μόνο η στροφή των μεν σε περισσότερο ηλεκτρονικές φόρμες (Kid A, Amnesiac), αλλά και η δική τους προσπάθεια να επιβληθούν ως κάτι διαφορετικό, στρεφόμενοι σε δομές θεατρικές, όπερας ή εισάγοντας άλλου τύπου ενορχηστρώσεις βάσει αυτών που μας πρωτοσυστήθηκαν (π.χ. Micro Cuts, Μegalomania) - πάντα βέβαια κάτω από τη συνοδεία των δαιμονιασμένων κιθάρων τους. Το μόνο που εξακολουθεί, σαν κρίκος που δε λέει με τίποτα να σπάσει, να τους συνοδεύει και να τους συνδέει με το παρελθόν που θέλουν να απαρνηθούν, είναι τα "τσακίσματα" της φωνής του Bellamy και η απεγνωσμένη προσπάθεια εξομοίωσης της με την αντίστοιχη του Yorke. 

Κατά τ' άλλα, οι Muse παρουσιάζονται σε μεγάλο βαθμό ωριμότεροι στη νέα τους αυτή δουλειά, εξακολουθούν οι συνθέσεις τους να διέπονται από έντονο συναίσθημα, ιδιαίτερα κυκλοθυμικοί - άλλοτε μελαγχολικοί, άλλοτε οργισμένοι και νευρώδεις - , αλλά πάντα το ίδιο ηχηροί και αρκετά θορυβώδεις. Οι Muse που αγαπήσαμε και θέλουμε να ακούμε. Όσοι δεν πείθονται με αυτό, πιθανόν να μην αγάπησαν ποτέ τους Muse, θεωρώντας τους πάντα "απότοκα τέκνα" των Radiohead, παραβλέποντας την εμπειρία και τα χρονιά καριέρας που τους διαχωρίζουν. Γιατί,λοιπόν, να συνεχίζουμε αυτή την άτυπη και άστοχη σύγκριση ; Η πίστωση χρόνου που δικαιολογημένα επιζητείται για τους "φρέσκους" Muse θα πάψει να υφίσταται με την έκδοση του τρίτου και καθοριστικότερου, πιθανόν, δίσκου τους, όταν το δείγμα αξιολόγησης θα καλύπτει τις μουσικές μας ανάγκες και οι ίδιοι θα έχουν πια εισβάλλει για τα καλά στο μουσικό στερέωμα. Ο χρόνος θα δείξει...

"... growing like the newborn ..." Μια μικρή εισαγωγή από πιάνο στην αρχή μέχρι το απροστάτευτο νεογέννητο να καταφέρει να ορθοποδήσει και να προφυλαχθεί απ΄τις ριπές που του επιφυλάσσει η ηλεκτρική καταιγίδα που περιμένει από την αρχή τη στιγμή για να εκδηλωθεί και να ξεσπάσει. Θα μας συντροφεύσει ακολουθώντας μας ως το τέλος... και περιμένουν αρκετά ακόμα το νεογέννητο. Είναι ο καθένας μας ... Οrigin of symmetry... Είμαστε όλοι μας τόσο διαφορετικοί και όμως οι ζωες μας ακολουθούν μια συμμετρική πορεία. Γεννιόμαστε, μεγαλώνουμε, ερωτευόμαστε, απογοητεύομαστε, συνειδητοποιούμε πως το ειρηνικό καλωσόρισμα (πιανο) το διαδέχονται οι δυσκολίες και τα προβλήματα που αρχίζουν αργά και σταθερά να μας "μαστιγώνουν" (ριπές κιθάρας). Οrigin of symmetry... ετσι απλοϊκά δοσμένη! 

"... give me all the bliss and joy in your mind ..." Οι ικεσίες δίχως ανταπόκριση, η απόγνωση που προκαλείται από την έλλειψη του έρωτα και η κατάσταση να χειροτερεύει όταν συναντά την αδιαφορία και την άρνηση, υπάρχει αλήθεια κανείς που να μη το έχει νιώσει ; 

"...you make me sick because I adore you so..." Να αρρωσταίνεις επειδή αγαπάς και νοιάζεσαι για μια ψυχή που συνεχώς σε απορρίπτει. ".....Ι don't want you and Ι never will..." Το ενδιαφέρον αρχίζει να γίνεται αγανάκτηση και τα παρακάλια οργή. "...now it's time for changing and closing everything to forget you..." Το νεογέννητο αρχίζει να συνειδητοποιεί. 

"....open-minded I'm sure I used to be so fool..." Ο Bellamy σπαρακτικός, ειλικρινής και ευάλωτος. Έχει μεγαλώσει λιγάκι παραπάνω πια, σε μία από τις κορυφαίες στιγμές του δίσκου (Citizen Erased). Ακολουθεί το Micro Cuts - προσέξτε τον τενόρο Bellamy - και έπεται το Screenager "...you was so beautiful...". Υπάρχει κανείς που να αρνείται το ωραίο (όπως ο καθένας το συλλαμβάνει) ; "....passing by, you light up my darkest skies... dark shines bringing me down..." Ο φόβος της μοναξιάς, τα σκοτάδια της απομόνωσης και η λάμψη της αγάπης και πάλι να τα συντρίβει όλα. Το νεογέννητο αποφασισμένο να δει τη ζωή κατάματα και να μην επαναλάβει τα λάθη της παιδικής του ανωριμότητας και άγνοιας.

"....sun in the sky...you know how I feel...it's a new day, it's a new life for me...I'm feeling good..." Όταν ο ουρανός σου αποκτά έναν ήλιο, όταν βρίσκεις αυτό που θες, όταν νιώθεις την ευτυχία που έψαχνες τόσο καιρό, αλλά μάλλον την έψαχνες σε λάθος μέρη, αρκεί να σήκωνες το κεφάλι και να κοίταζες ψηλά. "...break the lies you've loved..." Το νεογέννητο έχει μεγαλώσει, πόνεσε άλλα δικαιώθηκε, πληγώθηκε αλλά ανακάλυψε αυτό που αναζητούσε... τα κατάφερε! Το Megalomania ολοκληρώνει με τον καλύτερο τρόπο την πορεία που ξεκινήσαμε μαζί με το νεογέννητο -το θυμάστε ; - καιρός είναι να το αφήσουμε να συνεχίσει μονάχο του...

Στο Origin of Symmetry υπάρχει μια πολύ καλή διασκευή στο Feeling Good, που έγινε γνωστό κυρίως λόγω της ερμηνείας του από τη Nina Simone. Κυκλοφορούν επίσης ως singles τα Newborn και Plug in Baby, που συμπεριλαμβάνουν και κομμάτια που δε συναντά κανείς στα περιεχόμενα του συγκεκριμένου δίσκου. Origin of Symmetry...αν κοιτάξουμε καλύτερα και βαθύτερα ο ένας τον άλλο θα ανακαλύψουμε κοινά σημεία αναφοράς που προσπαθούμε να καλύψουμε κάτω απ΄τις καθημερινές μάσκες που καλούμαστε να φορέσουμε, για να υποκριθούμε, να ξεγελάσουμε, να νιώσουμε διαφορετικοί και όμως πάντα όλοι θα είμαστε το ίδιο αδύναμοι, το ίδιο ανολοκλήρωτοι, το ίδιο άνθρωποι... αυτή είναι η πηγή της συμμετρίας. Οι Muse χωρίς να έχουν κάνει ίσως το δίσκο της χρονιάς, χωρίς να τραγουδούν τους ποιοτικότερους στίχους σε προσεγγίζουν απλοϊκά, λιτά για να σου πουν αυτά που γνωρίζεις, αλλά επίμονα ξεχνάς... Θα τους αφήσετε να σας μιλήσουν ;