Είναι γεγονός ότι στη Γερμανία το rock αργοπεθαίνει. Κάπου εκεί ήρθε  από το πουθενά  ένα  συγκρότημα έτοιμο να ξεκινήσει μια επανάσταση και προκαλέσει το ενδιαφέρον του κοινού.Mετά από 2 μήνες κυκλοφορίας του 1ου album (Tuesday) οι Reamonn έχουν σπάσει όλα τα ρεκόρ πωλήσεων και κλήθηκαν να εμφανιστούν στο rock am ring (festival) δίπλα από ονόματα όπως Pearl Jam  και Santana. Η πήγη της επιτυχίας ένα από τα καλύτερα album που έχω ακούσει τον τελευταίο καιρό. Ο ήχος τους πρωτότυπος και ιδιόμορφος με πολλές εναλλαγές μεταξύ synths και κιθάρας.Κινείται γενικά σε αργούς ρυθμούς αλλά με αρκετά ξεσπάσματα, η φωνή του Rea αγκαλιάζει τον ακροατή και γίνεται συχνά μελαγχολική.Οι κιθάρες συχνά στροβιλίζονται ανεξέλεγκτα και τα synths προσθέτουν κάτι το ζεχωριστό χωρίς να παίζουν ρόλο πρωταγονιστικό. Κορυφαίες στιγμές του album το 'swim', 'Josephine' και ιδιαίτερα το 'supergirl' ,μια πανέμορφη μπαλάντα που σε αναγκάζει να πατήσεις ξανά και ξανά το πλήκτρο της επανάληψης. Το 'Τorn' θυμίζει θα έλεγα Οasis και το 'If Ι go' δεν το άκουσα ποτέ ως το τέλος γιατί είναι τόσο μελαγχολικό που απαιτεί συνοδεία τσιγάρου και ποτού.

Στο τέλος του δίσκου υπάρχει ακόμα ένα κομμάτι το οποίο δεν αναγράφεται πουθενά και είναι αρκετά περιέργο-αρκετά δυνατά riffs που προέρχονται από τη συνύπαρξη κιθάρας ακουστικής, ηλεκτρικής και σαξόφωνου....

Γενικά το Tuesday είναι ένα μίγμα εμπειριων-ένα ταξίδι στον κόσμο των συναισθημάτων ικανό να σου χαλάσει ή να σου φτιάξει τη διάθεση-απευθύνεται σε αυτούς που επιθυμούν να ακούσουν  κάτι διαφορετικό,ποιοτικό,αλλόκοτο που να εκφράζει απόλυτα τη rock φιλοσοφία.